Skip to Content

Bis zur Neuimplementierung der Teuchos-Webapplikation stehen die Biographien nur in diesem statischen Format zur Verfügung.

Bitte setzen Sie keine Bookmarks auf diese Seite, sondern auf den Permalink, den Sie am Ende unter Referenzdaten finden!

Melanchthon (seit 1531 auch Melanthon, eigentlich Schwarzerd), Philipp (1497–1560)

Melanchthon (seit 1531 auch Melanthon, eigentlich Schwarzerd), Philipp (1497–1560), aus Bretten, praeceptor Germaniae; 1514 Magister, seit 1518 Lektor der griechischen Sprache in Wittenberg, seit 1519 Baccalaureus theologiae:

Praefat. zu: Illustrium virorum epp. ad J. Reuchlinum. Tub. 1514 m. Mart. 4. (1519) Comoediae Terentii metro numeroque restitutae. 1516 m. Mart. 4. (Lps. 1518. Mogunt. 1518), 4. Orat. de artibus liberalibus. 1516 (Corp. Ref. XI 5 sq.) Institutiones ling. Gr. 1518 (Hag. 1520. 1542. cur. Cam. 1550, bis 1622 in 44 A.) De corrigendis adolescentiae studiis. Vit. 1518 m. Sext. (Corp. Ref. XI p. 15 sq.) De arte dicendi declamatio. Luciani in calumniam oratt. lat. redd. Luc. opusculum ad indoctum. Hagan. s. a. De rhetorica l. III 1519. Compendiaria dialectices ratio. 1520. (10 M. b. 1526). Hesiodi Opp. et dies c. enarrat. Hagen. 1520 (oft wiederholt 1591). Dialectica recognita 1527 (10 M. b. 1547.) Erotemata dialectices. 1547 (8). Institut. rhetor. 1521. Elementorum rhetorices l. III 1531 (9.) 1544. Bas. 1573. Arist. Nubes. 1521, 4. Arist. Pl. et Nub. gr. c. scholl. Hagen. 1528, 4. Epigrammatum libri VI. 1528. (Vit. 1575.) Arati Solensis Phaenomena c. praef. M. (1521.) Institutio puerilis litterarum graecarum. 1521 (5) Bas. 1532 (chrest. gr.) Enchiridion elementorum puerilium. 1524 (oft wiederholt) Gramm. lat. Hagen. 1525 (Vit. 1526.) Syntaxis. 1526; cur. Vitus Winsheim. 1538, A. Winkler 1546; zusätzlich R. Stephanus Par. 1532, umgearbeitet von Micyllus 1540; Camerarius 1550 (7.), Mich. Neander. Lps. 1579. Magd. 1583, cum nott. Jo. Fabri. 1602; verkürzt von L. Lossius (Lotze) 1544; von Nic. Medler 1560 (1591.) Es erschien auch Syntaxis minor nova in succinctas quaestiones redacta. Lps. 1549. Ausserdem Grammatica Philippo-Ramea latina 1591. Erasmus Schmid arbeitete das urspl. Werk um zu einem Compendium 1620 (1619?) u. Grammatica lat. 1621. (zuletzt Lps. 1757, bis zu welchem J. Bindseil 84 Ausgaben kannte.) – Cic. de oratore Melanchthonis passim. nott. ill. Par. 1526. Demosth. c. Aristogiton. oratt. II gr. et l. Vit. 1527. Virgilius c. Mel. scholiis. Hagan. 1530 m. Mart. (Par. 1531.) oft wiederholt. Joannis de Sacrobosco Sphaera mundi ed. Vit. 1531. Arist. Ethic. l. I. II c. scholl. 1529. l. III. IV. V 1532. In Aristot. libr. politic. comment. Hagen. 1531. Oratt. aliquot. 1533. Cicer. Topica a. M. emendata. 1533. Liber de anima. Vit. 1540 (1553.) Chronicon abbatis Urspergensis (Conradi a Lichtenau aut Burcardi Biberacensis) a Nino ad Frid. II. Acc. paralipomena rer. memorabill. a Frid. II ad Car. V. Arg. 1537 (8.) f. Cic. epp. schol. ill. Hal. 1538 (Tig. 1582). Familiarium colloq. formulae. Bas. 1542 (dar. Batrachomyom. c. scholl.). Philosophiae moralis epitomes l. II. Enarratt. aliq. libr. ethicor. Aristot. I. II. III. Arg. 1546. Ethicae doctrinae elementorum l. II. 1550. Liber doctrinae physicae. Vit. 1549. Claudii Ptolemaei de praedictionibus Astronomicis l. IV gr. et l. Ph. M. interprete. Bas. 1553. Procli paraphrasis in IV libros Ptolemaei de Siderum effectionibus c. praef. Mel. Bas. 1554. Tac. German. Harminius Ul. Hutteni dialogus, cui titulus est Julius. Recens ed. a. Ph. Mel. Vit. 1557. Chronicon Joannis Carionis (discipuli Mel.) ed. 1558–60, 2 v. (vollendet von C. Peucer.) Seleetae declamatt. I–IV. Arg. 1566–9. V. VI. Witt. 1572. t. VII Servestae 1586. Theologische Schriften. Epistolarum farrago. Bas. 1565. L. B. 1647 (Strobel, Beitr. z. Lit. I, 1 S. 1– 176. Horawitz, Beiträge zu den Sammlungen von Briefen Ph. Melanchthons. Wien 1874.) Verz. der Schriften v. Rotermund. Bremen 1814. Strobel, bibliotheca. Altd. 1775. Vergleiche Corp. Reform. X 179 – 316. Opp. Bas. 1541, 5 v. f. (Oratt. fehlen). Opp. theol Witt. 1562–4, 4 v. f. (1601. Hamb. 1617.) Melanchthiona. Altdorf 1771. - Narratio exponens quo fiue vitam clauserit P. M. Witt. 1560. –

Jo. Camerarius, de vita Ph. Mel. narratio. Lps. 1566. (Hag. C. 1591. Lps. 1696, ed. Strobel. Hal. 1777. ed. Augusti. Vrat. 1817.) H. A. Niemeyer, Ph. M. praeceptor Germaniae. Hal. 1817. Weichert, de Melanchthone. Grimm. 1830, 4. K. Matthes, Mel. Altenb. 1846. Ledderhose, Mel. Leben. Hdelb. 1847. Aug. Neander in Pipers evangel. Jahrb. 1851. Lohner, M. u. das Gymn. z. Nürnb. 1853, 4. Stallbaum, de Mel. Lps. 1856, 4. L. Koch, Melanchthons schola privata. Goth. 1859. Meurer, M. Leben. Lpz. 1860. Planck, M. praceptor Gerrnaniae. Nördl. 1860. C. Schlottmann, de Mel. rei publicae litter. reformatore. Bonn. 1860. R. Rothe, M., eine Rede. Hdlb. 1860. C. Schmidt, M. Leben u. ausgew. Schriften. Elberf. 1861. Bernhardt, Phil. M. als Mathematiker u. Physiker. Wittenb. 1865. A. Richter, M. Verdienste um den philos. Unterricht. Halb. 1870. (N. J. 1870, S. 457 f.) H. v. Dadelsen, die Pädagogik Melanchthons. Stade 1878. D. Nisard, Renaissance et réforme. Par. 1877 p. II S. 197–411 Harry Brettschneider, M. als Historiker. Insterb. 1880, 4. G. Klix in Schmids Encykl. der Pädag. IV 653–78. Epp. judicia, consilia testimonia coll. H. E. Bindseil. Halle. 1875.

Referenzdaten

Dieser Artikel

Permalink: Teuchos-Biogramm Melanchthon (seit 1531 auch Melanthon, eigentlich Schwarzerd), Philipp
Sammlung: Philologisches Lexikon Pökel
Verfasser: Wilhelm Pökel
Online-Version erstellt: 2012
Letzte Aktualisierung: 2013-07-24

Angaben zur gedruckten Quelle

Wilhelm Pökel, Philologisches Schriftsteller-Lexikon, Leipzig 1882, S. 172–173 sowie „Berichtigungen und Nachträge“ S. 326
ursprünglicher Text ohne Berichtigungen und Nachträge
eingearbeitete Berichtigungen und Nachträge
Wilhelm Pökel